PNF-PROPRIOCEPTIVE NEUROMUSCULAR FACILITATION

• P - proprioceptywne, stymulujące receptory ciała
• N - nerwowo-mięśniowe, aktywizujące struktury nerwowo-mięśniowe
• F – facilitowanie, ułatwianie, torowanie ruchu

Teoretyczne podstawy koncepcji oparto na prawidłowościach fizjologii rozwoju ruchowego człowieka z uwzględnieniem poszczególnych faz kontroli motorycznej, nierozerwalnie związanych z osiąganiem nowych pozycji i możliwości poruszania się w nich.

PNF opierając się na budowie anatomicznej człowieka wykorzystuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego; ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych ( diagonalnych ) – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego.

PNF to terapia funkcjonalna - praca nad funkcją to dążenie do uzyskania w terapii sytuacji zadaniowej, w której chory może w bezpieczny sposób podjąć próbę odtworzenia funkcji; oznacza to analizę ruchu pacjenta w odniesieniu do jego prawidłowego fizjologicznego przebiegu oraz włączenie do procesu usprawniania elementów treningu samoobsługi z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku i sytuacji zadaniowych, które są dla pacjenta trudne bądź niemożliwe do wykonania.

Terapia PNF opiera się przede wszystkim na potencjale nie uszkodzonych bądź najsprawniejszych sfer ruchowych pacjenta ( najsilniejszych, bezbolesnych, o największym zakresie ruchu ) i wykorzystuje je do pozyskiwania aktywności motorycznej w słabszych lub uszkodzonych obszarach narządu ruchu w oparciu o mechanizm irradiacji czyli przeniesienia pobudzenia.

Szczególne znaczenie w koncepcji PNF przypisuje się oporowi manualnemu, którego podstawowym zadaniem jest przekazanie pacjentowi ścisłej informacji na temat kierunku, kolejności i szybkości wykonywanego ruchu, który jak wcześniej wspomniano posiada trzy komponenty i biegnie w skośnych płaszczyznach na podobieństwo aktywności ruchowych dnia codziennego; opór jest modyfikowany stosownie do celów terapii i możliwości motorycznych ćwiczącego.

W terapii PNF, w zależności od potrzeb wykorzystywane są techniki uczące ruchu i koordynacji, stabilizujące, rozluźniające, mobilizujące, przeciwbólowe i inne, typowe dla metody, a także program ćwiczeń funkcjonalnych na materacu, nauka chodzenia, usprawnianie funkcji wegetatywnych (mięśni twarzy, języka oraz funkcji oddychania, połykania i artykulacji), a pośrednio dochodzi również do regulacji pracy autonomicznego układu nerwowego, szczególnie podczas terapii oddechowej oraz oddziaływań w obrębie tułowia i klatki piersiowej.

Metoda PNF z wielkim powodzeniem stosowana jest u pacjentów ze schorzeniami:

• neurologicznymi
• ortopedycznymi
• z wadami postawy

Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne, a dokładną lokalizację podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację. Postępując tą drogą uzyskujemy szczegółową diagnozę. Tylko wtedy możliwe jest precyzyjne leczenie, które daje maksimum skuteczności przy minimum terapii.

W TERAPII wykorzystywane są poniżej przedstawione środki terapeutyczne:

• głęboki masaż poprzeczny,
• mobilizacje/manipulacje,
• naciąganie torebki,
• trakcja,
• a dla lekarzy infiltracje oraz wstrzyknięcia dostawowe.

Zasady Medycyny Ortopedycznej mają zastosowanie zarówno w stawach obwodowych jak i przy podrażnieniach kręgosłupa; możemy więc zróżnicować i zastosować równocześnie dopasowane leczenie dla każdej patologii, m.in.:

• zapalenie ścięgien lub kaletek,
• zmiany zwyrodnieniowe, wolne ciałka stawowe,
• zapalenia stawu reumatyczne, mechaniczne
• dolegliwości bólowe kręgosłupa,
• niestabilności, stenoza kręgosłupa itd.

Metoda FITS jako jedna z 7 metod na świecie uzyskała rekomendację Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment - SOSORT. SOSORT to Międzynarodowe Towarzystwo Ortopedycznego i Rehabilitacyjnego Leczenia Skolioz, skupiające w swoim gronie wybitnych lekarzy ortopedów, chirurgów, fizjoterapeutów z całego świata, zajmujących się problemami skolioz i deformacji kręgosłupa.

Biorąc pod uwagę dysfunkcje jakie towarzyszą skoliozie, autorzy koncepcji proponują indywidualnie dostosowany program ćwiczeń w zależności od wielkości kąta skrzywienia oraz od wyniku badania klinicznego pacjenta.

Metoda FITS obejmuje trzy istotne etapy:

• I etap – badanie klasyczne oraz badanie w koncepcji metody FITS.
• II etap – przygotowanie struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny poprzez zastosowanie różnych technik energizacji mięśni.
• III etap – budowanie nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ich stabilizowanie, nauka napięcia korekcyjnego.

Metoda FITS może być stosowana jako:

• samodzielny system korekcji skolioz,
• wspomaganie leczenia gorsetowego,
• przygotowanie dzieci do zabiegu operacyjnego

a także

• korekcja obręczy barkowej i miednicznej po zabiegach operacyjnych

Poprzez szczegółowy wywiad i precyzyjne, manualne testy diagnostyczne oraz prowokację określonych tkanek odnajdujemy zaburzone struktury, określamy stopień ich uszkodzenia oraz przyczyny dolegliwości.

Przyczyna dolegliwości leży często w dysproporcji pomiędzy możliwościami tkanki do przyjmowania obciążenia, a jej rzeczywistym obciążaniem. Leczenie polega na zniesieniu tej dysproporcji i przywracaniu fizjologicznej "symbiozy" pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi.

W LECZENIU wykorzystywane są poniżej przedstawione środki terapeutyczne:

• techniki mobilizacji stawów,
• neuromobilizacje struktur nerwowych,
• leczenie tkanek miękkich , tj. mięśni, ścięgien, więzadeł,
• aktywne ćwiczenia wykonywane przez pacjenta w celu wzmocnienia i stabilizacji

Terapia manualna jako koncepcja badania i leczenia może być stosowana we wszystkich odwracalnych zaburzeniach funkcjonalnych układu ruchu, jak np.:

• ograniczenia ruchomości stawów,
• ból w czasie ruchu,
• przykurcze, uszkodzenia mięśni, itp.

 

W metodzie tej narzędziami są specjalne plastry Kinesio Tex, dzięki których elastyczności i rozciągliwości istnieje możliwość aplikacji na każdą część ciała z różnym napięciem plastra stosowanym w zależności od efektu, jaki chcemy osiągnąć.

Właściwości plastrów KINESIO TEX:

• elastyczność 130-140% (nie ogranicza ruchów),
• rozciągliwość tylko na długość,
• ciężar i grubość zbliżone do parametrów skóry,
• nie zawiera latexu; co znacznie ogranicza ryzyko podrażnień i uczuleń;
• nie zawiera leków; jego działanie terapeutyczne związane jest tylko i wyłącznie z odpowiednią techniką naklejania,
• jest wodoodporny; nie ogranicza czynności higienicznych, pozwala na utrzymanie aplikacji przez kilka dni,
• umożliwia przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu;

Co dzieje się w wyniku urazu?

Dochodzi do wytworzenia się zapalenia, pojawia się obrzęk, który uciskając na okoliczne tkanki utrudnia krążenie krwi i limfy, a zwiększony ucisk na receptory wywołuje ból.

Dzięki wymienionym wcześniej właściwościom plastra, aplikując go na zmienione chorobowo miejsca wspomagamy proces samoleczenia. Prawidłowo przyklejony plaster tworzy pofałdowania powierzchni; unosząc skórę zwiększa przestrzeń w tkance podskórnej, a co za tym idzie-w wyniku zniesienia ucisku na receptory bólowe dochodzi do zmniejszenia bólu oraz poprawy krążenia krwi i limfy.

KINESIOTAPING jest wskazany w leczeniu i rehabilitacji wielu przypadków, wliczając:

urazy sportowe, urazy ortopedyczne, schorzenia neurologiczne, choroby dziecięce, w tym terapie neurorozwojowe dzieci, terapia kobiet w ciąży (ze względu na bezpieczeństwo stosowania metody jako terapia w bólach odc. lędźwiowo-krzyżowego, terapia obrzęków), terapia blizn;

Efekty stosowania metody KINESIOTAPING:

• redukcja bólu,
• redukcja zapalenia,
• zmniejszenie obrzęków poprzez usprawnienie krążenia krwi i limfy,
• poprawa funkcji mięśni poprzez regulację ich napięcia:
  • rozluźnienie mięśni nadmiernie napiętych
  • stymulacja mięśni osłabionych
• korekcja napięcia powięzi,
• poprawa funkcji stawów:
  • stymulacja proprioceptorów
  • korekcja ustawienia stawów
• zwiększenie zakresu ruchu i stabilności
.
MASAŻ

 

 

Masaż jest jedną z najstarszych form terapii znaną człowiekowi.

Poprzez odpowiednio dobrane techniki ręczne wywołuje w organizmie
liczne zmiany i reakcje o charakterze zarówno miejscowym jak i ogólnym.

• działanie miejscowe jest to bezpośredni wpływ masażu na tkanki masowane
• działanie ogólne to wpływ związany ze zmianami odruchowymi w układach: krążenia, nerwowym, wewnątrzwydzielniczym i narządach wewnętrznych



Masaż poprawia krążenie krwi, dostarczając tlen i substancje odżywcze do tkanek całego organizmu oraz usuwając z nich zbędne produkty przemiany materii.


Dzięki temu działając na układ narządu ruchu masaż:

• zwiększa odżywienie, dotlenienie mięśni
• przyspiesza ich regenerację
• zwiększa elastyczność i kurczliwość włókien tkanki mięśniowej
• uelastycznia masowane stawy
• utrzymuje prawidłową ich ruchomość
• pomaga zwiększyć ruchomość w przykurczonych stawach
• poprawia czucie powierzchowne i głębokie
• usprawnia przewodzenie bodźców nerwowych

W wyniku powyższego działania masaż:

• przyspiesza regenerację tkanek i narządów
• działa przeciwbólowo
• powoduje przyspieszone wchłanianie wysięków i obrzęków
• działa rozluźniająco lub pobudzająco w zależności od zastosowanych technik
• przeciwdziała kontuzjom i przeciążeniom

Ponadto poprzez ogólne oddziaływanie na organizm usprawnia pracę wszystkich tkanek i narządów, szczególnie: skóry, układu krążenia, oddechowego, pokarmowego oraz moczowo-płciowego.

FIZYKOTERAPIA

• zawiera w sobie różne środki oddziaływania na organizm poprzez stymulację obwodowego układu nerwowego i mięśniowego;
• wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, do stymulacji procesów gojenia większości tkanek ludzkiego organizmu

W zależności od wskazań proponujemy:

MAGNETOTERAPIĘ

ELEKTROTERAPIĘ

• jonoforeza
• tens
• prądy interferencyjne
• stymulacja mięśni
• prądy neofaradyczne
• prądy Kotza




ULTRADŹWIĘKI (ultrafonoforeza)

TERAPIĘ SKOJARZONĄ (stymulację elektryczną w połączeniu z ultradźwiękami)